[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Ik staarde naar de grond er viel een traan op de grond.
Ivon kwam bij me staan en sloeg zijn handen om me heen.
"Kende je hem goed ?" Ik schudde mijn hoofd.
"Echt goed niet maar ik weet dat die een gezin heeft."
Edward knikte "die worden gelijk ingelicht."
Ivon keek me nog even aan "Wat als ik ridder ben ?" vroeg ik opeens aan Ivon.
"Dan zal ik je vaak moeten missen." probeerde die me te troosten.
Ik schudde mijn hoofd weer "Dat bedoel ik niet straks ..." Ivon pakte mijn hand beet "Merel daar moeten we niet aan denken we moeten eerst weten wat er in die rol staat."

Edward was naar Olivia gelopen die groen eruit zag.
Ze gaf een paar keer over en Edward wreef over haar rug.
Ik had medelijden met haar.

Olivia Elaine Newton

Ik begon te huilen, ik voelde me verschrikkelijk.
Ik had hem veel sneller moeten helpen dan had hij nu nog misschien geleefd.
'' S..Sorry '' zeg ik dan tegen Edward '' het geeft niet Olivia '' antwoord hij dan.
Ik begin nog harder te huilen '' ik had veel sneller moeten wezen en niet daar als een of ander standbeeld moeten blijven staan, dan was hij nu nog misschien in leven '' zeg ik dan zacht terwijl de tranen over mijn gezicht heen liepen.

Merel :
Daar stonden we dan.
Iemand verloren en straks ook nog een raadsel moeten oplossen.
Opeens kwam de koning aangelopen.
Hij was blijkbaar al terug en had wat er was gebeurd gehoord.
Ik maakte snel een reverence.
Hij liep recht op Olivia en Edward af.
Hij bedankt Olivia en zei dat ze zich geen zorgen moesten maken.

Olivia Elaine Newton

Ik gaf hem de rol, maar ik wou niet bedankt worden .. ik had helemaal niets goeds gedaan .. en zorgen maken ? Die man was dood .. dacht ik bij mezelf.
Ik begon barstende hoofdpijn te krijgen maar probeerde niets te laten merken.

Merel :
De koning liep naar binnen en riep Edward mee.
Ivon bleef bij ons.
Ik kon het gewoon niet geloven na alles wat we mee hadden gemaakt nog geen rust.
Ivon probeerde me te troosten maar ik wou er even helemaal niks van weten.
Ik liep naar Olivia en omhelsde haar.

Olivia Elaine Newton

Ik maak mezelf los van Merel .. ik verdiende geen liefdadigheid ..
Ik ga zitten en grijp even mijn hoofd vast, het voelde net alsof mijn hoofd ieder moment uit elkaar kon barsten.
Opeens bedacht ik me dat ik het bloed aan mijn hoofd smeerde, voor ik het wist gaf ik weer over.
Het bloed op mijn gezicht voelde zo vies aan ..
'' Ik verdien geen liefdadigheid .. '' zeg ik dan zacht tegen Merel.

Merel :
Ik schudde mijn hoofd ze wou geen liefdadigheid dan krijgt ze de boze Merel.
Ik stond op en gaf haar ene klap in haar gezicht.
Ze keek me kwaad aan.
"je wou geen liefdadigheid je hebt je best gedaan en beter kon je niet doen , als je denkt dat we hier alleen maar medelijden met je gaan hebben omdat je het niet accepteert dan heb je pech."

Ik schrok zelf van mijn eigen woorden maar ik vond ze terecht.
Olivia had overgegeven maar dat kon me even niet schelen.
Ik liep kwaad weg.
Ivon probeerde me tegen te houden maar ik had het even helemaal gehad.
Ivon hurkte voor Olivia neer die weer op de grond was gaan zitten.

Olivia Elaine Newton

Ik schudde mijn hoofd '' nee Ivon '' antwoord ik dan.
Ik sta op en loop weg, ik loop de poorten uit van het paleis.
Ik begin te rennen, ik ga het bos in .. richting het meer waar ik vroeger altijd zat samen met Merel.
Wat Merel had gedaan en gezegd was goed .. ik wou geen medelijden of wat dan ook.
Na een tijdje rennen kwam ik aan bij het meer, ik trok mij jurk uit zodat ik alleen nog mijn onderjurk en korset aan had.
Ik loop het meer in, ik was het bloed eventjes van me af.
Mijn wang deed wat pijn van de klap van Merel maar ik vond het niet erg.
Ik begon baantjes te trekken in het water, elke keer als ik minder snel begon te zwemmen of iets fout deed zwom ik terug naar de kant en moest ik push ups van mezelf doen.
Zo was ik een hele tijd bezig, uiteindelijk was ik aan het zwemmen .. ik weer steeds vermoeider dus moest steeds meer push ups doen van mezelf.
Toen de push ups bijna niet meer lukte werd ik boos op mezelf, ik gil eventjes gefrustreerd en sla met mijn hand tegen een boom aan.
Gelijk zitten er op mijn hand een paar schrammen, er komt wat bloed uit en mijn knokkels zijn rood.
Maar het scheelde me niets, ik liep weer terug het water in.

Merel :
Ik was uit frustratie naar de trainingsveld gelopen.
Robin en de andere mannen keken verbaasd.
Robin kwam naar me toe gelopen maar zag aan me dat ik niet wou praten.
Ik kleden me snel om in één van de tenten.
Ik pakte mijn zwaard en de eerste te beste dummy was van mij.
Ik sloeg er op in ik schopte sloeg.
Robin kwam erbij staan.
"Merel wat is er ?"
Ik begon te schreeuwen te schelden.
Robin keek me wat geschrokken aan.
Maar toen uiteindelijk er alles uit was stortte ik op mijn knieën neer.
Robin ving me op en ik barsten in tranen uit.

Olivia Elaine Newton

Ik mocht niet huilen, ik mocht niet meer overgeven, ik mocht niet meer op mijn hoofdpijn letten en ik mocht vooral niet rusten van mezelf ook al was ik nog zo moe.
Ik begon weer te zwemmen met veel moeite, toen het weer te langzaam ging zwom ik weer naar de kant.
Ik deed weer een paar push ups, ik hoorde wat gelach.
Ik deed rustig mijn laatste paar push ups en sta dan op.
Ik kijk achter me, het waren twee wachters van mijn vader.
'' Wat moeten jullie ? '' vraag ik dan.
Ze kijken me aan '' niets hoor .. '' zeggen ze dan.
'' Ik wil jullie verzoeken om weg te gaan '' zeg ik dan op neutrale toon.
'' Waarom zouden we ? '' vraagt één van hen dan.
Ik zucht eventjes , opeens bedacht ik me wat '' wat dacht u van een zwaardtraining ? Als ik win gaan jullie hier weg, zodra u wint ben ik hier weg '' zeg ik dan.
De man lacht eventjes, de ander brengt me een zwaard.
De man waar ik tegen ga trainen pakt zijn zwaard.
Al snel gaan we in aanval, uiteindelijk win ik, ik houd het puntje van mijn zwaard op hem.
Ik glimlach eventjes '' vaarwel heren '' zeg ik dan.
De één staat te lachen en de ander kijkt me wat verbaasd aan '' ik heb u verkeerd ingeschat '' zegt hij dan.
Ik haal mijn zwaard van hem af en help hem overeind '' dat doen wel meer '' zeg ik dan.
Ik geef het zwaard terug aan de andere man en ze gaan weg.

Merel :
Robin stond daar maar met mij midden op het trainingsveld .
Hij probeerde me te troosten.
"Kijk en daarom mogen vrouwen dus niet vechten." maakte opeens eentje als opmerking.
Ik veegde mijn tranen af en gaf de man vol een klap .
De man werd kwaad en greep me bij mijn arm vast.
Ik draaide me om en gaf hem een knietje.
Hij viel op de grond van de pijn.
"En zo weet je de zwakheid van een man." zei ik vals.
Robin kon zijn ogen niet geloven en pakte mijn arm beet "Wij gaan praten !" zei die snel.
Ik liep met hem mee .
Hij wees naar een boomstronk waar ik op kon zitten.
"Merel zo ken ik je niet je gaat praten en wel nu."Hij ging tegen over me zitten en keek me aan.
Ik zuchtte diep en vertelde het hem.
"Robin ik ben het gewoon zat."
Robin luisterde aandachtig.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk na nog wat zwemmen en push ups wil ik mijn jurk weer aan trekken om terug te gaan.
Ik kijk om me heen, uiteindelijk zie ik mijn jurk gelukkig.
Ik trek hem aan en steek mijn haar opnieuw op, het klonk stom maar ik voelde me een stuk beter .. ik begon te denken en dacht uiteindelijk dat ik die man nooit had kunnen redden.
Hij was te erg verwond en eer dat ik iemand had gevonden of hem goed had kunnen helpen was het toch al fout gegaan..

Na een tijdje lopen kom ik op het paleis aan, ik wou Merel gaan zoeken .. maar aan de andere kant wou ik haar even alleen laten zodat ze zelf misschien ook wat zou kunnen denken.
Maar ik voelde me een beetje lullig tegenover haar, en door haar was ik na gaan denken.

Merel :
Toen ik mijn zegje uiteindelijk had gedaan liep Robin na me toe en omhelsde me.
Dat was het enige wat ik eigenlijk gewoon nodig had.
Maar waarom ontweek ik Ivon dan daarmee.
Ik moest er niet meer over na denken.
"Merel ik denk trouwens dat je ook weer met de training kan beginnen." lachte Robin.
Ik begon te lachen hij had gelijk ik bedoel ik heb die dummy zowat gesloopt.

Ik staarde wat naar de grond en bedankte Robin.
Ik moest Olivia gaan zoeken.
Ik moest mijn excuses aan bieden voor die klap.

Olivia Elaine Newton

Ik was wat aan het denken en uiteindelijk zag ik Merel lopen, ik besloot toch maar naar haar toe te gaan.
Ik loop naar haar toe '' Merel ik wil je graag bedanken '' zeg ik dan.
Ze kijkt me verbaasd aan met grote ogen.

Merel :
"Bedanken ik wou juist net mijn excuses aanbieden voor die klap." zei ik snel.

Olivia Elaine Newton

Ik giechelde even '' dat hoeft niet, je hebt me aan het denken gezet '' zeg ik dan tegen Merel met een glimlach.
'' Soms vraag ik me echt af wat ik zonder jou zou moeten, hopelijk zit ik nog lang niet zonder je '' zeg ik met een glimlach.
Merel kijkt me aan of ik compleet gestoord was geworden.

Merel :
ik omhelsde haar.
"Zonder jou zal mijn leven maar saai zijn." lachte ik.
Olivia keek me aan "Saai ?"
ik begon harder te lachen.
"Merel jij bent absoluut niet saai."
Ik was blij dat we het goed hebben gemaakt.

Olivia Elaine Newton

Ik lach ook eventjes met Merel mee, opeens besefte ik me dat heel mijn kleding doorweekt was en mijn haar.
'' Ooh god sorry, nou heb ik jou ook helemaal doorweekt '' zeg ik dan tegen Merel.

Merel :
Ik keek naar mijn kleding en was vergeten dat ik mijn trainingspak aan had.
Ik begon te lachen "Dat maakt niet uit deze pak hoort smerig te zijn."

Ik en Olivia liepen samen na het paleis.
Toen we het trapje opliepen om op het terras te komen werd er naar me gefloten.
Ivon stond achter me "Mooi hoor die trainingspakje kan je die niet vaker aan?" lachte die.
Ik draaide me om en gaf hem een kus "Als jij dat zo mooi vind natuurlijk." knipoogde ik.

Olivia Elaine Newton

Ik moest eventjes lachen, ik wou even mijn haar wat nog los was geschoten uit mijn gezicht vegen toen zag ik dat mijn hand er nogal bebloed uit zag en vooral rood.
Het gekke was dat het eigenlijk geen eens pijn deed.
Ik laat mijn hand weer even zakken, mijn hoofdpijn was intussen ook over gegaan.

Merel :
Ik zag dat Olivia haar hand weg stopte ik liep naar haar toe.
Ik zag dat haar hand knalrood was.
Ik pakte de lint in mijn haar en verbond de hand van Olivia.
"Dat voelt denk ik beter."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel aan en giechel dan '' ga je me al helemaal voor gek verklaren als ik zeg dat het geen eens pijn deed ? '' zeg ik dan.
Merel kijkt me even aan '' gek was je toch al '' zegt ze dan.
Ik begin te lachen '' dat is waar '' antwoord ik dan wat lachend.

Merel :
Ivon legde zijn handen in mijn zij"zullen we maar binnen wat gaan drinken ?"
Ik knikte "dat is een goed plan."
Olivia liep met ons naar binnen.

Olivia Elaine Newton

Ik loop met Ivon en Merel mee .. ik vroeg me eigenlijk af wat Edward en de koning allemaal aan het bespreken waren dat het zo lang duurde.

Merel :
Ik nam een slok van mijn drinken die Ivon aan me gaf.
Het was heerlijk koud.
Ik staarde naar de deur.
"Waar zal Edward nu zijn ?"
Ivon haalde me uit die gedachten en gaf me een kus op mijn wang.
Ik lachte na hem .

Olivia Elaine Newton

Ik zucht eventjes, waarom zou het toch zo lang duren ?
Op eens kwam Edward binnen gelopen, ik kijk even op maar ik kan niet echt iets aan zijn blik aflezen.

Merel :
"Merel de koning vraagt naar je."
Ik keek hem verbaasd aan .
Ik stond gelijk op en liep de gangen door tot ik bij de troonzaal kwam.
De koning stond uit het raam te kijken en keek niet te vrede.
"Merel Johanna Francina Maria de Fries ik heb je hulp nodig."
Ik keek even van op dat die mijn hele naam zo wist en dat die het zei dan moest er helemaal iets ernstig zijn.
"Merel jij zal de taak van Ridder de grote moeten over nemen."
Ik keek hem aan "Ik zal ingezet worden als ridder?"
Hij knikte "we hebben iemand nodig en jij bent de beste kandidaat.
"maar mijn bruiloft en Ivon ?"
"Die worden zolang uitgesteld tot je je missie hebt volbracht." Er liep een traan over mijn wang want dat zo betekenen dat ik direct het paleis moest verlaten een andere naam moest aannemen en als een soort van spion ter werk moest gaan.

De koning pakte zijn zwaard.
Ik knielde voor hem neer.
"Hierbij Merel Johanna Francina Maria de Fries bent gij een ridder van het koninklijkhuis en ga je buiten het paleis Ridderin Johanna heten."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Edward verbaasd aan, hij ziet er wat zorgelijk uit.
Ik sta op en loop naar hem toe, ik wil mijn hand even op zijn arm leggen '' nu even niet Olivia '' zegt hij dan op een boze toon, ik duik eventjes wat in elkaar maar draai me dan om.
Ik loop naar buiten toe en wandel daar maar even over de velden heen, ik haal eventjes diep adem.
Edward zou het vast niet zo bedoelen .. maar ik wou even niet in zijn bijzijn verkeren.

Merel :
na een heel lang gesprek loop ik terug waar we zaten.
Ik zag met schrik dat Olivia weg was.
Edward liep naar me toe hij wist het al en omhelsde me "het spijt me maar jij bent de enige die hier het geschiktst voor is."
Ivon keek even raar maar zag aan mijn gezicht dat het ernstig was.
"Edward wil je even Olivia halen voor me ?" hij knikte en liep weg.
Ivon liep naar me toe "waar gaat dit allemaal over ?"
Ik deed mijn hand aan de zijkant van zijn gezicht "Ik vertel het zo als Edward en Olivia hier zijn."

Olivia Elaine Newton

Ik loop rustig door en haal nog eventjes een keer diep adem.
Opeens hoor ik geren achter me '' Olivia '' hoor ik dan, het is Edward.
Ik draai me om en maak een reverence '' nu even niet '' zeg ik dan op neutrale toon.
Ik draai me weer om en wil verder lopen '' alsjeblieft Olivia, het is voor Merel '' zegt hij dan.
Ik draai me om en loop zonder iets te zeggen voorbij hem terug naar het paleis.